Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ

Μέγας ὁ κίνδυνος τῆς ὑποτροπῆς καί ἐπανόδου τοῦ μετανοήσαντος καί ἰαθέντος ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν κατάστασιν τῆς ἁμαρτίας, μέγας καί θανάσιμος. Διά τοῦτο καί ὁ Κύριος, ἀφοῦ ἐθεράπευσε τόν παράλυτον τῆς Βηθεσδά ἀπό τήν πολυχρόνιον καί φοβεράν ἀσθένειάν του, τοῦ ἐπέστησε ἀμέριστον τήν προσοχήν ἐπί τοῦ μεγάλου τούτου κινδύνου. Ὅπως ἠκούσαμεν εἰς τό σημερινόν Εὐαγγέλιον, τοῦ εἶπε: «Ἴδε ὑγιής γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρόν σοί τι γενηται». Πρόσεχε, πρόσεχε πολύ. Ἐθεραπεύθης τώρα. Ἀλλά μή λησμονῇς, ὅτι ἡ ἁμαρτία σέ ἔχει ἀρρωστήσει, οἱ νεανικές σου ἀσωτεῖες σέ εἶχαν ρίξει 38 χρόνια παράλυτον νεκρόν εἰς τό κρεββάτι. Φοβοῦ, λοιπόν, τήν ἁμαρτίαν καί πρόσεχε νά μή ξαναγυρίσῃς εἰς αὐτήν διά νά μή πάθῃς χειρότερα καί ἀνεπανόρθωτα. Αὐτή ἡ σύστασις τοῦ Κυρίου πρός τόν Παράλυτον τῆς Βηθεσδά εἶναι καί πρός πάντα μετανοοῦντα ἁμαρτωλόν. Μᾶς δίδει, λοιπόν, τήν εὐκαιρίαν νά ὁμιλήσουμε περί τοῦ κινδύνου τούτου τῆς ὑποτροπῆς.

* * *

Τί εἶναι ὑποτροπή; Ὑποτροπή εἶναι τό νά ἀδιαφορήσῃ ἕνας ἄνθρωπος δι᾽ ὅσα κακά ἔκαμε καί δι᾽ ὅσα κακά ἔπαθε, καί ἔπειτα ἀπό φοβερές ἀρρώστειες πού ἴσως ἔπαθε, ἀπό φοβερούς ἐξευτελισμούς, ἀπό φοβερές τύψεις πού τοῦ ἔφερε ἡ ἁμαρτία καί μετά τήν μετάνοιαν καί ἐξομολόγησίν του καί τήν ἀπόφασίν του νά ζήσῃ πλέον τιμίαν χριστιανικήν ζωήν, νά ξαναγυρίσῃ εἰς τήν ἁμαρτωλήν, τήν ἔνοχον, τήν ἀθλίαν ζωήν πού ἐζοῦσε πρίν μετανοήσῃ καί ἐξομολογηθῇ. Καί αὐτή ἡ ἐπάνοδος εἰς τήν ἁμαρτίαν, αὐτή ἡ ὑποτροπή εἶναι κίνδυνος μέγας. Διότι:

1.-Ἡ ἁμαρτία εἶναι εὐπερίστατος, ὅπως τήν λέγει ὁ Ἀπόστολος. Ναί, εὐπερίστατος. Δηλαδή εὔκολη, εὔκολα ὁ ἄνθρωπος σύρεται πρός αὐτήν, εὔκολα πέφτει καί ξαναπέφτει εἰς αὐτήν καί μέ εὐκολίαν μεγάλην καί τήν ἀρχίζει καί τήν τελειώνει. Καί εἶναι εὐπερίστατος ἡ ἁμαρτία διά λόγους ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς. Δέν εἶναι ξένη πρός τόν ἑαυτόν μας, οὔτε εὑρίσκεται μακρυά ἀπό ἡμᾶς. Μέσα μας τήν ἔχουμε ὅλοι μας τήν ἁμαρτίαν, μίαν κλίσιν καί ροπήν καί δύναμιν ἰσχυράν νά μᾶς σπρώχνῃ εἰς κάθε παράβασιν, εἰς κάθε παρανομίαν, εἰς κάθε κακήν καί ἔνοχον πρᾶξιν, εἰς κάθε ἀτιμίαν. Εἶναι ὁ ἑαυτός μας πού ζητεῖ νά ἀπαρνηθοῦμε ὁ Κύριος καί Σωτήρ μας. Καί μετά τήν μετάνοιάν μας ἀδυνατίζει μέν, ἀλλά δέν ἐξαλείφεται. Μένει, μένει μέσα μας πάλιν ἡ πονηρά αὐτή καί ἀντίθεος δύναμις. Μένει καί μᾶς σπρώχνει διαρκῶς εἰς τά παληά, μᾶς ἐξωθεῖ νά ἐπανέλθουμε εἰς τήν ἁμαρτωλήν ζωήν πού ἀπεκηρύξαμεν μέ τήν μετάνοιάν μας. Ἀλλά καί ἀπ᾽ ἔξω τό ἴδιον γίνεται. Ἁμαρτία καί ἀπ᾽ ἔξω, κακό, ἀτιμία μᾶς περιβάλλει, μᾶς πολιορκεῖ, μᾶς τραβᾶ. Τί βλέπουμε; Τί ἀκούομεν; Τί αἰσθανόμεθα; Πράγματα, παραδείγματα ἁμαρτωλά, ὅλα ἁμαρτωλά καί προκλητικά. Ἀπό μέσα ὁ πονηρός ἑαυτός μας μᾶς σπρώχνει, ἀπ᾽ ἔξω τό κακό μᾶς γοητεύει καί μᾶς τραβᾶ. Καί ὁ κίνδυνος τῆς ὑποτροπῆς μέγας. Μία ἀπροσεξία, μία ἀδιαφορία, μία μικρά ἔστω ἐπαφή μέ τήν ἁμαρτίαν καί τό κακόν συνετελέσθη. Πάλι εἰς τά ἴδια, πάλι εἰς τά παληά, τά ὀλέθρια, τά καταστρεπτικά. Καί ἀπό τήν ἄποψιν αὐτήν ὁ κίνδυνος εἶναι μέγας. Διότι,

2.-Ἡ ἁμαρτία γίνεται κυρίαρχος. Τήν ἔκαμες μιά φορά; Τήν ἐπανέλαβες καί μιά καί δυό καί τρεῖς; Τήν ἀπηρνήθης μέ μιά μετάνοια θερμή, τήν ἀπεκήρυξες, τήν κατεδίκασες ὡς θανάσιμον ἐχθρόν σου, ἀλλά ἐξαναγύρισες εἰς αὐτήν, ἐξαναγύρισες εἰς τό πιοτό, εἰς τά χαρτιά, εἰς τήν ἀσωτείαν, εἰς τήν φαύλην καί ἀκόλαστον ζωήν; -Καί τοῦτο γίνεται, ὅταν ἐπιπολαία μᾶλλον, παρά βαθειά καί ὁλοκληρωτική ἦταν ἡ μετάνοιά σου.- Τότε σέ κυριεύει αὐτή, σέ κυριεύει, σέ αἰχμαλωτίζει καί σέ ὑποδουλώνει. Ἡ ὑποτροπή αὐτή εἶναι θανάσιμος, εἶναι ὁλεθρία διά τήν ψυχήν, ἀλλά καί διά τήν ὑγείαν σου ἀκόμη καί διά τήν ζωήν σου αὐτήν. Καί νά θέλῃς ἔπειτα νά μετανοήσῃς, δέν μπορεῖς. Καί νά ζητήσῃς νά ἀπαλλαγῇς ἀπό τήν ἐξουσίαν της, δέν θά τό κατορθώσῃς. Γίνεται πάθος, ἀποβαίνει δευτέρα φύσις, καταλήγει εἰς ἐξουσιαστήν τῆς θελήσεώς σου, εἰς τύραννον τῆς ψυχῆς καί τῆς ζωῆς σου. Θά μετανοῇς, θά κλαίῃς, θά ἱκετεύῃς, θά ζητῇς μέ κάθε τρόπον νά ἐλευθερωθῇς. Ἀλλά ἐλευθερίαν δέν θά βλέπῃς. Θά μείνῃς δοῦλος, δοῦλος τοῦ πάθους, ἐξευτελισμένος δοῦλος τῆς ἁμαρτίας, ἐξουθενωμένος καί ἐνώπιον τῆς ἰδίας σου συνειδήσεως. Καί σύ ὁ ἴδιος ἐντρέπεσαι καί σιχαίνεσαι τόν ἑαυτόν σου εἰς ἕνα τέτοιο κατάντημα. Αὐτός ὁ φόβος, αὐτός ὁ κίνδυνος ὑπάρχει, καί ἄν δέν ἐπέμβῃ πάλιν ὁ Θεός νά σέ σώσῃ, εἶναι βέβαιος ὁ κίνδυνος αὐτός. Καί αὐτό εἶναι τό «χεῖρον» πού εἶπε ὁ Χριστός εἰς τόν ἰαθέντα παράλυτον. Αὐτή ἡ μεγάλη συμφορά. Δηλαδή; Ἡ ἀμετανοησία καί ἡ ἠθική σκλαβιά. Δέν θά μπορῇς νά μετανοήσῃς, νά ἀποτινάξῃς τόν ζυγόν, νά ἐλευθερωθῇς ἀπό τό πάθος. Καί τό μέγα τοῦτο, τό ἀνεπανόρθωτον, τό θανάσιμον κακόν, τό ἔφερεν ἡ ὑποτροπή, ἡ ἐπάνοδος εἰς τήν ἁμαρτίαν.

* * *

Διά τοῦτο ἡ ὑποτροπή εἶναι κίνδυνος μέγας καί θανάσιμος. Καί τί λοιπόν μᾶς χρειάζεται διά νά ἀσφαλίσουμε τόν ἑαυτόν μας ἀπό τόν κίνδυνον αὐτόν; Μᾶς χρειάζεται:

1.-Ἄγρυπνος προσοχή. Ἄγρυπνος προσοχή ὄχι μόνον εἰς τό περιβάλλον μας, ὥστε ἡ κακία του νά μή μᾶς παρασύρῃ καί μᾶς μολύνῃ. Ἄγρυπνος προφύλαξις καί προσοχή καί εἰς τόν ἑαυτόν μας, εἰς τό ἐσωτερικόν, τά βάθη τῆς ψυχῆς μας. Δέν εἴπαμε-τό εἶπε καί ὁ Κύριος-ὅτι εἰς τήν καρδίαν μας ἔχει τήν ἕδραν του τό κακόν, καί ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶ κάθε ἁμαρτωλή διάθεσις καί σκέψις καί ἐπιθυμία; Λοιπόν, εἰς τό ἐσωτερικόν μας, εἰς τήν καρδίαν μας ἡ ἄγρυπνος προσοχή. «Πάσῃ φυλακῇ τήρει σήν καρδίαν», λέγει καί ἡ Ἁγία Γραφή. Μέ κάθε προσοχήν παρακολούθει τήν καρδίαν σου διά νά μή βγαίνῃ τό κακόν καί κυριεύει καί νοῦν καί θέλησιν καί σπρώχνει εἰς τήν ἁμαρτίαν. Ἄν μάλιστα ἔχῃ προηγηθῆ ἁμαρτωλή ζωή, τώρα ἔχει ἀδυνατίσει ἡ ψυχή καί εὔκολα κάμπτεται καί παρασύρεται. Προσοχή, λοιπόν, καί μέσα μας καί ἔξω μας. Τήν προσοχήν συνέστησεν ὁ Κύριος εἰς τόν πρώην παράλυτον, ὅταν τοῦ εἶπε: «Ἴδε ὑγιής γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε». Πρόσεξε, πρόσεξε, νά μήν ἐπανέλθῃς εἰς τά ἴδια.

2-Ἀγών ἀδιάκοπος καί συνεχής. Βέβαια ἀγών. Διότι δέν εἶναι μικρόν πρᾶγμα ἤ ζήτημα μιᾶς μόνον ἡμέρας ἤ ἑνός μηνός ἤ καί ἑνός ἔτους ἡ ἀποτελεσματική καταπολέμησις τῆς ἁμαρτίας, ὥστε καί ἡ ἐσωτερική κακή ἐπιθυμία νά νεκρωθῇ καί νά ἐκλείψῃ καί τό ἐξωτερικόν κακόν περιβάλλον νά στέκῃ ἀκίνδυνον δι᾽ ἡμᾶς. Διά νά καθαρίσῃ τελείως ἡ ψυχή μας ἀπό φρονήματα καί σκέψεις καί αἰσθήματα ἁμαρτωλά καί νά ἰαθῇ ὁλοκληρωτικά, διά νά μένουμε ἀνέπαφοι καί ἀπρόσβλητοι καί ἀνέγγιχτοι ἀπό τό κακόν, τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν πού μᾶς περιβάλλει, ἀπαιτεῖται καθημερινή προσπάθεια καί ἐπίμονος, ἐντατικός ἀγών, ἰσόβιος ἀκόμη ἀγών. Διάλειμμα καί διακοπή καί ἀνάπαυλα δέν χωρεῖ. Ἄν γίνῃ, νέα πτῶσις θά σημειωθῇ καί νέα ὑποτροπή. Διά τοῦτο ἐφώναζεν ὁ Κύριος: «Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης».

3.-Θερμή καί ἐπίμονος προσευχή. Ὁ Κύριος ἀναφερόμενος εἰς τό ζήτημα τοῦ ἀνακαινισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε ἀπό ἁμαρτωλός νά γίνῃ ἅγιος, ἔλεγε: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». (᾽Ιωάν. ΙΕ´ 5). Τίποτε δέν μπορεῖτε νά κάνετε, ἰδίως εἰς τό ζήτημα τοῦ ἐξαγισμοῦ σας, χωρίς τήν ἰδικήν μου βοήθειαν καί ἐνίσχυσιν. Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡς πρός τοῦτο εἶπεν: «Οὐ τοῦ θέλοντος οὐδέ τοῦ τρέχοντος, ἀλλά τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ». (Ρωμ. Θ´ 16). Εἰμπορεῖ μέ ὅλην σου τήν ψυχήν νά θέλῃς καί πιθανόν μέ ὅλες σου τίς δυνάμεις νά ἀγωνίζεσαι καί νά προσπαθῇς νά ἀπαλλαγῇς ἀπό πάθη καί κακίες καί νά ἐξαγνισθῇς. Ἄν δέν σέ ἐλεήσῃ ὁ Θεός, ἄν ὁ παντοδύναμος δέν ἐπέμβῃ νά σέ ἀπαλλάξῃ, τίποτε δέν θά κάμῃς. Προσευχή, λοιπόν, προσευχή θερμή, κατανυκτική, καθημερινή, ἐντατική, ὥστε νά ἐπέμβῃ ὁ Θεός, νά κάμῃ τό θαῦμα τῆς ἀπαλλαγῆς μας ἀπό τήν ἐξουσίαν τῆς ἁμαρτίας καί νά μᾶς σώσῃ.

* * *

Χριστιανοί, δέν εἶναι εὔκολον νά ἀποτραπῇ ὁ κίνδυνος τῆς ὑποτροπῆς μας εἰς τό κακόν, ἀλλά καί ἀδύνατον δέν εἶναι. Ἄν τό θέλουμε, ἄν ἀγωνιζώμεθα νά προφυλάξουμε τόν ἑαυτόν μας ἀπό νέες πτώσεις καί παρεκτροπές, ἄν προσέχουμε καί προσευχώμαστε θερμῶς, τό ἀδύνατον γίνεται δυνατόν καί τό δύσκολον εὔκολον. Ἡ σωτηρία μας τό ἀπαιτεῖ, νά μή ξαναπέσουμε εἰς τήν ἁμαρτίαν, ἵνα μή αἰωνίως ἀποθάνουμε. Ἄς ἀγωνιζώμαστε λοιπόν καί ὁ κίνδυνος τελείως θά ἀποτραπῇ.

(Ἀθανασίου Φραγκοπούλου Τά Ἀναστάσιμα σελ. 221-224).

ΝΕΟ !!!

"Προσεγγίζοντας τα μηνύματα των Κυριακών, των Μυροφόρων και του Παραλύτου"

Η ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΙΖΑ ΣΤΟΝ

"ΛΟΓΟ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ"

Αγαπάς; Τόλμησε και Πρόσεχε

ΝΕΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ   ΟΜΙΛΙΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ 

ΑΓΑΠΑΣ; ΤΟΛΜΗΣΕ!

---

Χριστός ἀνέστη!!!

Ἀγαπητά παιδιά,

Ὅταν κανείς μελετᾶ τήν ἱστορία, βλέπει πολλούς μεγάλους ἀνθρώπους πού δοξάσθηκαν καί διέπρεψαν στήν ἐποχή τους. Παρουσίασαν σπουδαῖα ἔργα καί θεωρήθηκαν εὐεργέτες τῆς ἀνθρωπότητας. Ἄλλοι ἀπό αὐτούς ἦσαν σπουδαῖοι πολιτικοί, ἄλλοι ἱκανοί στρατηγοί, ἄλλοι σοφοί ἐπιστήμονες. Ὅλοι αὐτοί πέρασαν ἀπό τή γῆ καί ἄφησαν τά ἴχνη τους, τά σημαντικά ἔργα τους. Μετά τί ἔγιναν; Ἔφυγαν ἀπό τόν κόσμο αὐτό. Ἴσως εἶχαν ἕνα δοξασμένο τέλος. Πάντως ἔφυγαν καί δέν ἔμειναν στόν κόσμο αὐτό. Ἀναπαύονται σέ κάποιο πολυτελέστατο μνῆμα. Ἔχει σημασία τό ὅτι εἶναι μέσα στό χῶμα. Κανείς ἀπό αὐτούς δέν μπόρεσε νά νικήσει τόν θάνατο.

Καί ὅμως! Ὑπάρχει ἕνας καί μοναδικός καί αὐτός εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτός δέν εἶναι μέσα στό χῶμα, ἀλλά εἶναι ἀναστημένος καί ζωντανός. «Τριήμερος ἐξανέστη» καί μέ τόν θάνατό του νίκησε τόν θάνατο. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία γιορτάζει τήν Ἀνάστασή του ὅλο τό χρόνο καί πανηγυρίζει τό μεγάλο αὐτό καί μοναδικό γεγονός. Καί ἐμεῖς πιστεύουμε στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί γιορτάζουμε τό Πάσχα μέ χαρά καί εὐφροσύνη.

Ὁ Χριστός ὅμως εἶναι ὁ Σωτῆρας μας. Δέν ἀναστήθηκε γιά τόν ἑαυτό του. Ἀναστήθηκε γιά μᾶς. Γιά νά μᾶς ἀναστήσει καί νά μᾶς σηκώσει ἀπό τήν ἁμαρτία, νά μᾶς ἀνεβάσει στόν οὐρανό καί νά μᾶς ἔχει γιά πάντα μαζί του. Εἶναι ἑπομένως ὁ Χριστός τό καταφύγιό μας, ὁ Λυτρωτής μας. Ἑνωμένοι μέ τό Χριστό θά εἴμαστε γιά πάντα πανευτυχεῖς καί ὅταν φύγουμε ἀπό τόν κόσμο αὐτό, ἐλπίζουμε ὅτι μᾶς περιμένει ὁ Χριστός στόν οὐρανό γιά νά μᾶς δοξάσει.

Ἄς ψάλλουμε λοιπόν μέ τήν καρδιά μας τό «Χριστός ἀνέστη» καί ἄς δοξάζουμε τόν Ἀναστημένο Χριστό μας πράττοντας τό ἅγιον θέλημά του.

Χριστός ἀνέστη!!!

Ἀρχιμ. Γεώργιος Μπίζας

ΣΚΗΝΕΣ  ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ Συγγραφέας: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΕΑΣ  Εκδόσεις:  "ΕΑΡ"